به نقل از «ایمنا»

روزی که گلوله را در آغوش گرفتم

تاریخ انتشار: ۲۱ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۲۷۳۹۳۲

«حاج‌احمد احمدیان» از جانبازان ساکن در منطقه ۱۲ شهرداری اصفهان و از فعالان برنامه‌هایی است که با هدف ترویج فرهنگ ایثار و شهادت در این منطقه برگزار می‌شود؛ با او که از راویان دفاع مقدس است، هم‌کلام می‌شویم تا از این برنامه‌ها و خاطرات حضورش در جنگ بگوید.

به گزارش خبرگزاری ایمنا، پانزدهم آبان سال ۱۳۸۰ یک روز ماندگار در تاریخ ملک‌شهری‌ها و اهالی منطقه ۱۲ است، روزی که رهبر انقلاب به این محله آمدند و در چهاردهمین سال به کما رفتن شهید «محمدتقی طاهرزاده» بر بالین او حاضر شدند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

شیرینی حضور مقام معظم رهبری در این محله برای ساکنانش تا جایی است که «حاج‌احمد احمدیان» در طول مصاحبه چند بار آن را به زبان می‌آورد؛ جانباز و راوی دفاع مقدس که خود از افتخارات این سرزمین است اما از شهید طاهرزاده و دیگر شهدای این منطقه می‌گوید، بزرگ‌مردانی که حق بزرگی بر گردن مردم دارند.

۲۰ دقیقه‌ای از اذان مغرب و عشا بیشتر نگذشته است که به نشانی موردنظر می‌رسیم، آقای احمدیان بیرون از خانه به انتظار ما ایستاده است و بعد از سلام‌وعلیک با خوش‌رویی به داخل خانه دعوتمان می‌کند و از همان جا گفت‌وگوی ما با او شکل می‌گیرد.

حاج‌احمد که به عنوان راوی در اردوهای راهیان‌نور حضور دارد و به تازگی از خرمشهر بازگشته است از این اردوها و تأثیری که بر دانش‌آموزان و دانشجویان برجای می‌گذارد، می‌گوید و از پیام‌ها و دل‌نوشته‌هایی که آن‌ها بعد از پایان اردو برای او می‌فرستند: «چند سال پیش، دانشجویی که برای ادامه تحصیل به آمریکا رفته بود با من تماس گرفت و گفت: روایتگری شما در اردوی راهیان نور سبب شد، زمانی که سر یکی از کلاس‌ها، بحث جنگ ایران و عراق مطرح شد، من به عنوان یک ایرانی با افتخار سرم را بالا بگیرم و به کشورم که در آن جوانانی همچون خرازی‌ها، کاظمی‌ها، همت‌ها و باکری‌ها دارد که برای حفظ خاک آن از جان خود گذشتند و همچنین به ایرانی بودن ببالم.»

بانوی خانه هم که به استقبال ما آمده بود، حرف‌های همسرش را تأیید می‌کند و می‌گوید: بارها در اردوی راهیان نور با جوانانی روبه‌رو شده‌ایم که به ما می‌گویند می‌خواهند راه و روش زندگی‌شان را تغییر دهند و در همان مسیری گام بگذارند که شهدا قدم گذاشته‌اند.

آن‌طور که آقای احمدیان تعریف می‌کند بانوی خانه از فرماندهان یکی از پایگاه‌های بسیج محله است و نه تنها سالهاست که همراه و هم‌سفر او در زندگی شده است که حاج‌احمد را در اردوهای راهیان نور نیز همراهی می‌کند.

از پشت نیمکت‌های مدرسه راهی جبهه شدم

حاج‌احمد احمدیان از پشت نیمکت‌های مدرسه و با دستکاری در شناسنامه راهی جبهه شده است و زمانی پایش به خط مقدم باز می‌شود که عملیات فتح‌المبین در جریان است؛ برای او که با مجاهد بزرگواری همچون شهید «علی رضائیان»، فرمانده قرارگاه حمزه هم‌نشین و فعال در فعالیت‌های فرهنگی بوده است، این اتفاق و تصمیم احساسی نیست و محکم و استوار قدم در میدان جهاد می‌گذارد: «شهید رضائیان، چهارشنبه‌ها بعد از نماز مغرب و عشا برای ما صحبت می‌کرد، صحبت‌هایی که در جهت ترویج فرهنگ اقتدار و مقاومت بود، او توصیه‌های حضرت امام (ره)، مبنی بر هم‌نشینی با قرآن و نهج‌البلاغه، گرفتن روزه در روزهای دوشنبه و پنجشنبه، کمتر نشستن پای رسانه‌های سمعی و بصری و استفاده از آن‌ها فقط به اندازه نیاز را به ما گوشزد می‌کردند؛ روش ایشان در آموزش و تربیت ما به گونه‌ای بود که بتوانیم خودمان را برای حوادثی که برای انقلاب اتفاق می‌افتد، آماده کنیم.»

تأثیر این خودسازی در او تا جایی بوده که در واکنش به نگرانی مادر برای به اعزامش به جبهه گفته است که آیا شما نمی‌خواهی فرزندت را نذر امام حسین (ع) کنی که فردای قیامت بتوانی سرت را جلوی امامت بالا بگیری.

دومین اعزام حاج‌احمد به جبهه با عملیات بیت‌المقدس همراه می‌شود و او به همراه گردان امام محمدباقر (ع) در این عملیات شرکت می‌کند، عملیاتی که منجر به آزادسازی خرمشهر می‌شود و شیرینی این فتح هنوز او را سر ذوق می‌آورد و می‌گوید: خاطرات زیادی از عملیات بیت‌المقدس دارم و این خاطرات را برای نسل‌های که جنگ را ندیده و درک نکرده‌اند، همیشه می‌گویم تا آن‌ها بدانند که جوانان این سرزمین هم‌چون شهید «مهدی نصر» و شهید «مرتضی صفاتاج» چه رشادت‌هایی از خود نشان دادند تا صفحات پر افتخاری در تاریخ این سرزمین رقم بزنند به خصوص اینکه اگر نگاهی به تاریخ ۲۰۰ ساله کشورمان داشته باشیم که چگونه در جنگ‌های مختلف، بخش‌های از خاک ایران جدا شدند اما در جنگ تحمیلی چنین اتفاقی نیفتاد.»

احمدیان در عملیات رمضان و بعد از کانال ماهی و نهر کتیبان زخمی می‌شود و او را به بیمارستان امام رضا (ع) مشهد منتقل می‌کنند و با یک رزمنده اصفهانی به نام «علیرضا رشیدی» که در عملیات محرم شهید شد و یک رزمنده گیلانی هم اتاق و رفیق می‌شود و این رفاقت تا چند ماه پیش که «ناصر بابایی» بر اثر عوارض شیمیایی جنگ به کاروان شهدا می‌پیوندد، ادامه می‌یابد.

این مجروحیت، حاج‌احمد را برای مدتی از جبهه دور می‌کند، تا اینکه زمزمه‌های اجرای عملیات بدر به گوش می‌رسد و او دوباره راهی خط مقدم می‌شود تا در این عملیات شرکت کند.

روزی که زندگی جدید دوباره‌ام رقم خورد

شانزدهم فروردین ۱۳۶۴، آغاز زندگی جدید آقای احمدیان است؛ روزی که او به مقام جانبازی نائل می‌شود تا شهادت را هر روز تجربه می‌کند: «چند روز پیش از مجروحیت، خوابی دیدم که در آن مطمئن شدم که برای دست‌های من اتفاقی می‌افتد، روی شانه سمت راست من، محمد رسول‌الله (ص) و روی شانه سمت چپم علی ولی‌الله نوشته شده بود.

برای شناسایی در جاده خندق بودیم، همان‌جایی که سردار شهید «قربانعلی عرب» به شهادت رسید؛ جاده خندق، جاده‌ای بود بین آب و در وسط هور و از سه طرف در تیررس بعثی‌ها قرار داشت و آن‌ها آتش سنگینی را روی جاده می‌ریختند، شب‌ها هم رزمنده‌ها آسایش نداشتند، آتش سنگین دشمن از یک طرف و وجود حشرات فراوان در آن منطقه کار را برای نیروها سخت کرده بود و در همان‌جا و حین شناسایی، یک گلوله نزدیک من به زمین خورد و من را در آغوش گرفت، قسمت نبود به دوستان شهیدمان بپیوندم هرچند حالا هر روز شهید می‌شویم اما خدا را شکر می‌کنم که مرا در مسیری قرار داد تا یاد شهیدان را زنده کنم و برای نسل‌هایی که خرمشهرها را ندیده‌اند، کربلای پنج‌ها را ندیده‌اند از جنگ بگویم.»

حاج‌احمد دوباره گریزی به اردوهای راهیان نور می‌زند و می‌گوید: همیشه برای دانش‌آموزان و دانشجویان از سخن شهید «محمد جهان‌آرا» می‌گویم که خطاب به جوانان خرمشهری گفتند: بچه‌ها شهر سقوط کرد، نگران نباشید، آن را دوباره پس می‌گیریم، مواظب باشید ایمانتان سقوط نکند.

احمدیان که در کنار روایتگری به عنوان معین با بنیاد شهید و امور ایثارگران نیز همکاری می‌کند و به خانواده‌های شهدا و ایثارگران منطقه ۱۲ سر می‌زند از ارادت ساکنان این محله به شهید گمنام می‌گوید که در پارک ملت ملک شهر به خاک سپرده شده است؛ ساکنانی که نمی‌گذارند فرزند حضرت روح‌الله (ره) احساس غربت کند.

حاج‌احمد صحبت‌هایش را با تشکر از شهردار منطقه ۱۲ به پایان می‌رساند که در تمام فعالیت‌های ایثار و شهادتی که در این منطقه برگزار می‌شود، نقش اول دارد و همراه همیشگی آن‌ها در سرکشی به ۱۲۰ خانواده شهید این منطقه است و همکاری زیادی برای اجرای برنامه‌هایی با یاد شهیدان دارد.

کد خبر 709817

منبع: ایمنا

کلیدواژه: دفاع مقدس جانباز دفاع مقدس راوي دفاع مقدس اردوی راهیان نور عملیات فتح المبین عملیات بیت المقدس آزادسازی خرمشهر عمليات رمضان عملیات بدر منطقه 12 شهرداری اصفهان ملک شهر رهبر انقلاب هر هفته با یک منطقه شهر مدیریت شهری کلانشهر شهرداری اصفهان شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق راهیان نور منطقه ۱۲ حاج احمد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۲۷۳۹۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کودکان را از آغوش محروم نکنید/ رابطه بغل کردن با سلامت جسم و روان

بغل کردن از رایج‌ترین انواع ارتباط غیرکلامی‌ و یکی از اعمالی است که می‌تواند منتقل‌کننده بسیاری از احساسات مثبت به خصوص عشق باشد. این کار بر رشد کودکان بسیار موثر است و می‌تواند به سیر بهتر آن کمک کند. بیشتر والدین معتقدند که باید در مرحله اول، نیازهای رایج و سطحی‌تر کودکان مثل غذا، خانه، آموزش و... برطرف شود. با اینکه یکی از اساسی‌ترین خواسته‌های کودک، احساس امنیت، راحتی و محبت است که معمولا بغل کردن بهترین راه برای انتقال آن‌هاست.

در آغوش گرفتن کودکان برای انتقال حس عشق تنها یکی از مزایای این کار است. محققان‌، این موضوع را در ابعاد جسمانی و روانی هم بررسی کرده‌اند که در ادامه مطلب به نتایج آن‌ها می‌پردازیم.

فواید جسمانی

در تحقیقات علمی اثبات شده است که یک آغوش ساده می‌تواند منجر به انواعی از هورمون‌هایی شود که بر ایجاد احساسات مثبت در کودکان بسیار اثر پررنگی دارند. یکی از این هورمون‌ها، اکسی توسین است. این هورمون از هیپوتالاموس مغز ترشح شده و در خون جریان می‌یابد. یکی از ویژگی‌های اکسی توسین، خاصیت ضدالتهابی است که به دنبال آن، استرس و اضطراب کاهش پیدا می‌کند و احساس آرامش و امنیت بیشتر می‌شود. طبق مطالعات گوناگون، بغل کردن و فرآیند ترشح اکسی توسین بسیار سریع و در لحظه اتفاق می‌افتد.  علاوه بر اکسی توسین، ترشح هورمون‌های رشد هم افزایش پیدا می‌کنند. طبق این استدلال علمی، در آغوش گرفتن کودک به معنای حقیقی باعث رشد آن‌ها می‌شود.

از جمله هورمون‌های دیگری که با بغل کردن‌ ترشح می‌شود، می‌توان به دوپامین اشاره کرد. این هورمون، باعث ایجاد شادی، لذت و رضایت می‌شود. ترشح دوپامین از طریق تماس فیزیکی در کودکان، باعث می‌شود فرزندتان بیش از پیش متوجه میزان علاقه شما به خود شود و اعتماد به نفسش بالاتر برود. در آغوش گرفتن کودکان باعث ترشح هورمون کورتیزول می‌شود و به آن‌ها کمک می‌کند تا میزان اضطراب را کاهش دهند. این کار حتی موجب ترشح نوعی مسکن به نام اندروفین می‌شود که احساس شادی را در کودک به وجود می‌آورد.  نیروی بغل کردن به حدی زیاد است که سیستم ایمنی را تقویت کرده و تعداد گلبول‌های سفید که وظیفه مبارزه با عوامل بیماری‌زای خارجی هستند را افزایش می‌دهد. هورمون دیگری که توسط آغوش ترشح می‌شود، سرتونین است که به کیفیت خواب کودک کمک می‌کند.

فواید روانی

تا اینجا فواید و آثار جسمانی بغل کردن را بررسی کردیم و در این بخش  نگاهی به اثرات آن بر جوانب روانی می‌پردازیم. کودکان هنگامی که در آغوش گرفته می‌شوند، احساس عزت نفس و اعتماد به نفسشان به میزان قابل توجهی افزایش می‌یابد، احساس قدرت می‌کنند و می‌توانند حس امنیت بیشتری را در خود پیدا کنند. طبق تحقیقات علمی، کودکانی که به اندازه نیازشان بغل می‌شوند، کمتر درگیر اختلالاتی همچون افسردگی و انزوا دچار خواهند شد.

یکی دیگر از نتایج قابل ذکر در آغوش گرفتن، جلوگیری از بروز رفتارهای نامناسب و مخرب است؛ به این صورت که کودکان با بغل کردن و در آغوش کشیده شدن، شناخت بیشتری نسبت به خود و احساساتشان پیدا می‌کنند و بهتر می‌توانند آن‌ها را شناسایی و بیان کنند. اگر یکی از دغدغه‌های تربیتی‌تان، داشتن فرزندی اجتماعی‌ با مهارت‌های ارتباطی زیاد است، آغوشتان را از او دریغ نکنید. بغل کردن، کودک را به فردی تبدیل می‌کند که موقعیت‌ها اجتماعی را بهتر درک می‌کند و می‌تواند با گستره بیشتری از اطرافیانش در ارتباط باشد.

منبع: Daddy simply

ترجمه: تکتم شریفی نژاد – تحریریه جوان قدس